Op de steppen van Mongolië besluit Nynke haar podiumkunst toe te wijden aan het wederzijdse respect tussen mensen en hun leefomgeving. Ze realiseert zich tijdens het maken van Plant dat ze zich wil uitspreken en is daardoor juist zachter gaan zingen, minder woorden gaan gebruiken, minder gaan dóen. Het album en de theatervoorstelling gaan over het proces van transformatie, over verandering in jezelf. Durven we bekende wegen te verlaten, vertrouwde patronen te doorbreken, de stilte toe te laten? Durven we het even niet te weten?

Credits

Samen met componist/muzikant Sytze Pruiksma ontwikkelt Nynke de muziek voor Plant en het concept van de voorstelling. Alle teksten zijn van haar hand. Videokunstenaar Douwe Dijkstra, met wie Nynke in 2018 samenwerkte voor de korte film One of Us, maakt een decor van film. Danseres Dunja Jocic, die ook te zien was in One of Us, waart rond in de videobeelden. Ascon de Nijs ontwerpt het toneelbeeld en Dieuweke van Reij de kostuums. Schrijver/regisseur Koos Terpstra tekent voor de eindregie en neemt daarmee het stokje over van Guy Weizman, artistiek leider van NNT/Club Guy & Roni, die de eerste fase van het maakproces heeft begeleid. Het technisch team bestaat uit Toon Boland (geluid), Patrick Kramer (licht) en Remko Smids (operator video).

_{Plant wordt mede mogelijk gemaakt door provincie Fryslân, Prins Bernhard Cultuurfonds, BankGiro Loterij, Fonds Podiumkunsten, Fonds 21, De Lawei, Leeuwarden-Fryslân 2028 en Explore the North.}

De pers over PATROON:
“Een dynamische montage van typetjes, conferences en liedjes” - NRC

“Zo’n vol, volledig verzorgd programma (...) ze blijft onvoorspelbaar tot de laatste seconde” - Volkskrant

“Daniëlle Schel levert met Patroon een veelbelovend debuut af waarin ze haar veelzijdige talent laat zien” - Theaterkrant

Recensies ‘Ultimatum’
****- NRC
‘Een indrukwekkend debuut’
****- De Volkskrant
‘Een zelfverzekerde zaalinpakker die doet waar-ie goed in is.’
**** - Trouw
‘Met zijn moeilijk beheersbare brein herinnert Ploeg aan collega’s als Ronald Goedemondt en Wim Helsen, ook meesters in het krankzinnig absurdiseren van alledaagse taferelen.’

Aan de hand van het meeslepende levensverhaal van revuester Heintje Davids zingt, danst en vertelt Claudia over een klein meisje dat van haar vader te horen dat ze ‘te dik en te lelijk’ voor het toneel was. Later, toen ze dat podium al lang had veroverd, waren er mensen die besloten dat mensen als Heintje te joods waren om er te mogen zijn.

Maar wie haar ook tegenhield, wat er ook gebeurde: Heintje wás er, en ze kwam altijd weer terug.

Hier ben ik is een vrolijke voorstelling voor iedereen van 8 tot 88 over de droom en het recht er te mogen zijn, wie je ook bent.